ABCD खबर

तुल्सी नारायण लाखेमरु
नेपालको इतिहासमा शेरबहादुर देउवा, केपी शर्मा ओली, माधव नेपाल, पुष्पकमल दहाल, बाबुराम भट्टराई जस्ता नेपालको छवि बिगार्ने तर नेपालको संस्कृति, सम्पदा संरचना ध्वष्ट पार्न अघि सर्ने गरिन्छ । बाघले घास खादैन भनेजस्तो नैतिकवान् मान्छेहरुले देश पराधिन बन्न दिदैनन् ।
बाघहरु भए वन जोगिन्छ । त्यसैले श्रेष्ठ भनेको राजीनति हो । सही राजनीति गर्ने नेताहरु भए देशै बन्छ । र ५० अर्ब एमसीसीले देशै तुषारापात हुन्छ् । पैसाले हरेक चिज या वस्तु किन्न खोज्दछन् । स्वच्छ राजनीतिहरु किन्न सक्दैन ।
ईतिहासले देख्ने असल कला, असल गला, असल भला तर नेपालको देशप्रति हुने सम्पूर्ण पार्टी नेताहरु कार्यकर्ताहरुले अव आँखा ठाडो हुने गरी हेर्ने वेलाको मौका हो । उठौँ जागौँ र दुई तिहाई बहुमत आएको ने.क.पा. राजनीति अर्ब खर्ब भन्दा पनि समाजबाद नचिनेको कम्युनिष्ट भएर देशको नीति र राजनीति अन्यौलमा छ ।
एमसीसी पास गरेको खण्डमा नेपालको नागरिक होइन भनेर बझउनेछ । याद गर्नुहोला, हिजोका दिनमा बुटवलमा मेयरालाई मुक्का हान्न, विगतमा पुष्पकमल दहाललाई पनि त्यस्तै मुक्का हानेको सुनेको थिएँ ।
अबको दिनमा प्रत्येक घरका मान्छले कुरा बुझे । पैसा भनेको विष पनि हो, अमृत पनि हो । राम्रो ठाउँमा परेको खण्डमा सहिद रगत सहर हुन्छ नत्र क्यान्सर जस्तो हुन्छ । यो धर्तीमा शोषित पिडित जनताहरु सामान्ती सोच भएको मान्छेहरुले आफू मात्र खाउ, आफू मात्र लाउने भन्छ । हो कि होइन छातीमा हात राखेर भन्नुपर्छ । नत्र मारीहाल्छ । उसको पनि ज्यान हाम्रो पनि ज्यान ।
विगत् दिनहरुमा दिनको एक छाक खाएर समाजवाद ल्याउछौँ भनेर, कि मार्छौँ कि मर्छौ भनेर हड्केलामा ज्यान वाजी राखेर, नयाँ समाजवाद आउँछ भनेर, नयाँ संसार आउँछ भनेर सपना बोकेका थिए । विगत दिनमा कापी, किताब फालेर विद्यालय गएका थिएनौँ । सपना बोकेका थियौँ । आज आएर पढाई पनि छैन । जागिर पनि छैन । पानी विनाको माछा भयो ।
सरकारमा जाने नेताहरुको नीति पनि छैन । गति पनि छैन । मुक्ति पनि छैन । जुक्ति पनि छैन । नपुसक नेताहरुले गर्दा यो धर्तीमा बाँच्न गाहे भयो । सत्र हजार मान्छे मर्दा पनि यो देशमा कहिले काँचुली फेर्ने हो । गाउँ ठाउँ कुना काप्चाको कसले बेदना बुझ्ने हो । कसैको अगाडि राँगो उभिनु जस्तो भयो । दानवले मानव कहाँ छ भनेर खोजे जस्तो भयो । हामी हामी मिलौँ । एकजुत होऔँ । सङ्घर्ष गरौँ । एक थोपा रगत भएसम्म लडौँ । कसरी बच्छन् शोषकहरु । आजको दिनदेखि विचार गरौँ ।
आजभोलि सबैको घरआँगनमा, सडकदेखि सदनसम्म पैसाको चलखेल छ । त्यही एमसीसी पास गर्नेलाई गद्धार नेताहरु पद र पैसा हुने मान्छे शस्त्र अस्त्रको प्रशस्त्र मात्रामा पैसाको घमण्ड बढेको पाइन्छ र भुइमा पाइला पनि राख्न मन छैन । पैसा हुनेले बौलाहा कुकुरले टोक्ने जस्तो व्यवहार गर्छ । भाइ भतिजालाई पनि दाइ हजुर ज्यू भनिन्छ । जवसम्म आफ्नै शरीरमा चेतना हुँदैन तबसम्म उसको मनमा आमा बुवा इस्तमित्र हँदैन । तपाई गुरु वा भन्दैन । तिमी मेरो अगाडिको केहि पनि होइन भन्छ । अनि पैसा नहुने मान्छेले सदाचार वोली वचनलाई र सही आचारणमा जोड दिन्छ । परिवार सधै जसो झै झैझगडा हुँदैन ।
मेरो घरमा मासु पनि त्यति ल्याउँदैन । आनन्दले वस्ने आनन्दले खाने । अनि पैसा हुनेले तपाईको पैसा भन्दा देश विचलित हुने एमसीसी पास गर्न हुँदैन भन्ने सबैले मनमा राख्नुपर्छ । नत्र पैसा भए पनि, पद भए पनि, बल भए पनि समाजको अगाडि वस्नपर्छ । जुधाउने अमेरिकाले डराउन पर्दैन भन्छ । जुध्नेलाई मात्र टाउको दुख्छ । जुध जुध भन्नेको टाउको दुख्दैन ।
भारतको शासकहरुको विरोध गरौँ । अन्तमा कोशी, काली गण्डकी देश दिदैनौँ बन्दकी बरोबर आद आउँछ । महाकाली आमाको मनमा पुजा छ । आमाको छातीमा आरती छ, आमाको छातीमा शासक भारत छैन । मननमा गरुन् एमाले नेताहरु, माओवादी नेताहरु भारतमा जन्मेको हो कि भन्ने चिन्तन मनन गर्नु आवश्यकता हो ।
फुल फुल्छ बोतमा
रङ्गी चङ्गी हुन्छ आखाँमा
माया बस्छ सच्चा नेतामा
सूर्यविनायक न.पा. ८ जगाती सिपाडोल

...